นักลงทุนกับการเดินเรือ

หากเปรียบภาพการลงทุนของนักลงทุน นั้นอาจจะมีองค์ประกอบด้วยกันอยู่หลายอย่าง ซึ่งผู้เริ่มต้นลงทุนใหม่ จะรู้สึกว่ายาก และคิดว่าคงจะดีกว่า หากจะจ้างคนขับเรือส่วนตัว หรือจะจ่ายค่าโดยสารให้กับเรือสาธารณะเพื่อนั่งร่วมไปกับผู้โดยสารอื่นๆ  แต่อย่างไรก็ดียังมีคนส่วนมากที่รู้สึกว่าหากขับเรือได้เอง อาจจะสบายใจกว่า เนื่องจาก

1. การจ้างคนขับเรือส่วนตัว นั้นใช้เงินเริ่มต้นสูง เพราะต้องใช้เงินขั้นต่ำที่ 10 ล้านถึงจะซื้อเรือ พร้อมจ้างคนขับส่วนตัวได้     (การเปิดบัญชีแบบ Private Fund หรือตั้งกองทุนบริหารเงินส่วนบุคคล)

2. เรือสาธารณะ บางลำนั้น มีนโยบาย ไม่ให้ผู้โดยสารออกจากเรือ จนกว่า ถึงระยะเวลาที่กำหนด แม้ว่าจะต้องเจอกับพายุใดๆ ก็ตาม (การเลือกลงทุนผ่านกองทุนปิด ที่กำหนดระยะเวลาการขายคืนหน่วยลงทุนเช่น 2ปี หรือต้องกำไรมากกว่า10% จึงจะปิดกองทุนได้ ซึ่งผู้ลงทุนไม่สามารถขายคืนหน่วยลงทุน ได้เลยจนกว่าครบอายุสัญญา)

3. การจะออกจากเรือสาธารณะ ต้องแจ้งกระเป๋าเรือก่อนล่วงหน้า ก่อนเที่ยงวัน ถึงจะลงจากเรือในตอนเย็นได้ ซึ่งช่วงครึ่งเย็นนั้นอาจเป็นเย็นที่ฝนตกหนักหรือเป็นเย็นที่ท้องฟ้าสดใส ก็ไม่สามารถตอบได้ (การลงทุนผ่านกองทุนนั้นจะต้องส่งคำสั่งซื้อหรือขายก่อนเที่ยง โดยจะได้ราคาที่ซื้อหรือขายเป็นราคาปิดตลาดของเย็นวันที่ส่งคำสั่ง ซึ่งอาจไม่ทันการณ์ต่อความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นระหว่างวันได้)

4. ค่าธรรมเนียมนั่งโดยสารเรือสาธารณะ อาจแพงกว่าการหาเรือมาขับเอง (ค่าธรรมเนียมการซื้อขายกองทุน มีค่าบริหารจัดการ ค่านายทะเบียน ซึ่งรวม รวมแล้ว ก็จะแพงกว่าการซื้อขายหุ้นด้วยตัวเอง)

5. การขับเรือด้วยตัวเอง อาจจะสบายใจกว่า ในด้านการกำหนดทิศทางการเดินเรือได้เอง จะหยุดพักที่ไหนก็ได้ หรือ จะเลือกออกเรือ หรือ หลบคลื่นลม ณ ช่วงไหนก็ได้ เป็นต้น

ซึ่งเมื่อเห็นจากประเด็นต่างๆ เหล่านี้ จึงเห็นว่า ผู้โดยสารส่วนหนึ่งก็จะเลือกมาเป็นผู้ขับเรือเอง แต่ก็มีผู้โดยสารหลายคน บ้างก็ขับเรือล่มก่อนถึงฝั่ง บ้างก็ถึงฝั่งอย่างปลอดภัย หรือเปลี่ยนเรือลำใหม่ ที่ใหญ่กว่าเดิมขึ้นอยู่กับองค์ประกอบหลายด้าน ได้แก่การวางแผนการออกเรือ การดูคลื่นลม และประสบการณ์เป็นต้น

ดังนั้นหากเปรียบเทียบการลงทุนกับการออกเรือ ก็คงไม่แตกต่างกัน เพราะหากผู้โดยสารทุกคนมีเป้าหมายการออกเรือที่ชัดเจน มีกรอบระยะเวลา สามารถประเมินความเสี่ยง และโอกาส ในการออกเรือเพื่อให้ถึงเป้าหมาย อย่างปลอดภัยนั้น ควรจะต้องเตรียมการและศึกษาวิธีการในการควบคุมเรือให้ได้อย่างเหมาะสม เพราะในทะเลนั้น ยังมีปัจจัยอีกหลายอย่างที่มนุษย์ทั่วไป ไม่สามารถควบคุมได้

โดย นักเดินเรือหรือนักลงทุนที่ดี ควรจะต้องมีศึกษาข้อมูลและมีการวางแผนการเดินทางก่อนออกเดินทางเสมอ เพื่อจะได้ถึงที่หมายอย่างปลอดภัยและไม่ใช้เวลามากจนเกินไป และเพื่อเป็นการเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางให้ถึงจุดหมายในการออกเรือจึงมีข้อแนะนำดังนี้

1.กำหนดเป้าหมาย และ กำหนดระยะเวลาเดินเรือ (การกำหนดผลตอบแทนและระยะเวลาในการลงทุน) เช่น ระยะทางที่จะเดินทาง ว่าจะใช้เวลาเบื้องต้นเป็นเวลาเท่าไร เช่น กี่เดือนหรือกี่ปี ซึ่งอาจมีทั้งที่หมายระยะสั้น และที่หมายระยะยาว  รวมทั้งความสามารถของผู้โดยสารที่จะสามารถอยู่ในเรือได้ยาวนานเท่าไรด้วย

2. การเลือกเส้นทางเดินเรือ (กำหนดนโยบายการลงทุน) ว่าจะเลือกเส้นทางหลัก หรือเส้นทางลัด แต่อาจมีความเสี่ยงเรื่องอุปสรรค ต่างๆที่อยู่ในน่านน้ำ ได้แก่โขดหินโสโครก , กระแสน้ำที่รุนแรง, แหล่งน้ำเน่าเหม็น ซึ่งผู้เดินเรือจะต้องประเมินความเสี่ยงที่เกิดขึ้นหากเลือกเดินทางในเส้นทางดังกล่าว ว่าผลตอบแทนนั้นคุ้มค่ากับความเสี่ยงกับตัวเรือหรือเปล่า (เพราะเมื่อเสียหายอาจซ่อมเรือไม่ได้)

3.การเลือกขนาดเรือ (ขนาดของเงินลงทุน)  ควรเลือกขนาดเรือให้เหมาะสมกับตัวผู้โดยสารเอง เพราะจะบ่งบอกถึงความสามารถ ในการบรรจุสัมภาระต่างๆ และความคล่องตัว เพราะหากท่านเลือกเดินทางในกระแส น้ำที่เชี่ยว หรือแคบ ต้องใช้ความคล่องตัว ในการหลบหลีกหรือพร้อมสละเรือได้ตลอดเวลา แต่หากเป็นเรือที่ใหญ่เลือกทางสัญจรทั่วไป จะปลอดภัยกว่า

4.การเลือกสัมภาระที่นำลงไปในเรือ (การจัดพอร์ตลงทุน) ทั้งนี้ผู้เดินทางจะต้องเข้าใจในสินค้าแต่ละประเภทว่ามีคุณสมบัติเช่นไร และควรเลือกสินค้าใด สัดส่วนเท่าไหร่ลงไปในเรือซึ่งสินค้าต่างๆ ก็จะมีคุณสมบัติดังนี้

4.1 สินค้าที่สามารถออกผลผลิตได้ระหว่างการเดินทาง (เช่นหุ้นปันผล)

4.2 สินค้าที่สามารถขายได้ราคาดี เมื่อนำไปขายที่ท่าเรือเป้าหมาย แต่อาจซื้อขายได้ยากหากไม่ถึงเวลาที่กำหนด (เช่นหุ้นคุณค่า)

4.3 สินค้าที่มีความเสี่ยงของการเน่าเสีย (เช่น หุ้นปั่นหรือหุ้นเล่นตามกระแสนิยม)

4.4 สินค้าพื้นเมืองที่ใครก็รู้จักทำให้ซื้อขายคล่องตัว (เช่น หุ้นในกลุ่ม SET50)

แต่อย่างไรก็ดีสินค้าที่เลือกลงเรือไม่ควรที่จะหลากหลายเกินไปและควรสอดคล้องกับขนาดของเรือ ระยะเวลาการเดินเรือ และเป้าหมายของการเดินเรือ

@ ทั้งนี้ผู้เดินเรือเองควรศึกษาถึงวิธีวิเคราะห์และประเมินความเสี่ยง ด้านราคาของสินค้า และผลตอบแทนที่เกิดขึ้น ว่ามีราคาถูกหรือแพงอย่างไร คุ้มค่ากับการนำใส่ไปในเรือหรือไม่  (เปรียบเสมือนการวิเคราะห์ด้วยปัจจัยพื้นฐาน) ซึ่งอาจต้องใช้ประสบการณ์และสอบถามผู้รู้หรือดูข้อมุลที่มีผู้วิเคราะห์ไว้แล้ว

5. รู้ทิศทางคลื่นและกระแสลม (การหาจังหวะในการลงทุน) โบราณว่าน้ำเชียวอย่านำเรือไปขวาง เปรียบเสมือนการเดินเรือที่จะได้รับความปลอดภัย หรือใช้เวลาเดินเรือที่สั้นจะต้องรู้ทิศทางของกระแสน้ำและกระแสลม ซึ่งหากเลือกเดินทางในช่วงคลื่นลมไม่สงบ หรือล่องเรือสวนกระแส อาจทำการออกเรือนั้นสูญเปล่า หรือนำมาให้เกิดความเสียหายของตัวเรือ ซึ่งบางครั้ง การไม่ออกเรือเลยจะเป็นวิธีที่ดีกว่า

ดังนั้นผู้ออกเรือควรศึกษาถึงวีธีการประเมินกระแสน้ำว่าอยู่ในทิศทางขึ้นหรือลง หรือเป็นน้ำวน (ไม่มีทิศทางชัดเจน)  เพื่อจะได้กำหนดจังหวะในการออกเรือและพักเรือได้ (เปรียบเสมือนการวิเคราะห์ทางเทคนิค)

6. ซ้อมแผนสละเรือ (การรู้จักที่จะหยุดขาดทุน) ผู้โดยสารควรมีแผนสำรองในการรักษาชีวิตของตนเอง หากการเดินเรือนั้นเจออุปสรรคที่จะต้องสละเรือทิ้ง ดังนั้น การเตรียมพร้อมที่จะรับมือกับสถานการณ์ต่างๆ ด้วยการสมมุติเหตุการณ์ และกำหนดแผนปฎิบัติ ก็จะเป็นตัวช่วยให้การเดินทาง ครั้งนั้น สามารถรักษาชีวิต เพื่อสร้างโอกาสให้กับมาเดินเรือใหม่ได้ ซึ่งผู้โดยสารจะต้องรู้ว่าจะเส้นทางเดินเรือที่เลือกเดินนั้นมีความเสี่ยงอย่างไรด้วยเช่นกัน