วันนี้ขอให้เลิกคิดสักทีกับวลีที่ว่า “ทำไมคนอื่นทำได้” “ทำไมไม่ไปว่าคนอื่นก่อน” และ “ใครๆเขาก็ทำกัน”

“โตไปไม่โกง” เพื่อสะกิดใจผู้ใหญ่ให้โตแล้วอย่าโกง   http://www.youtube.com/watch?v=g-5ANGx0CvY

“จิตสำนึกที่เราต้องมี เพื่อจะเป็นคนดี เมื่อเป็นผู้ใหญ่ ห้าข้อ ห้าคำ แค่ทำให้ได้ เป็นเรื่องง่ายๆ เท่านั้นเอง ข้อ 1 ซื่อสัตย์ ข้อ 2 รับผิดชอบ ข้อ 3 รักในความเป็นธรรม ข้อ 4 พอเพียง ข้อ 5 ทำเพื่อส่วนรวม … แค่นี้ทำง่ายไม่ยากเลย  เป็นคนดี เราจะไม่คดโกง คนคดโกง เขาเป็นคนไม่ดี เมื่อเป็นผู้ใหญ่ จะไม่ลืมเรื่องนี้ จะเป็นคนดี โตไปไม่โกง”

ข่าวเล็กๆ ที่ไม่ได้ถูกนำมาพาดหัวตัวใหญ่ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา วันนี้น่าเป็นห่วงว่า การถูกจัดอันดับเป็นประเทศที่มีการคอรัปชั่นมากขึ้นกว่าปีก่อนๆ ไม่ได้สะท้อนแค่ความตกต่ำทางจริยธรรมของผู้คนในประเทศ แต่ยังเป็นแรงดึงดูดให้ผู้คนที่ขาดจริยธรรมจากทั่วโลกเข้ามาฉวยโอกาสในประเทศของเรามากขึ้น ส่งผลให้ผู้คนที่มีจริยธรรมหมดความอดทนหนีหายออกจากประเทศของเราไป   ประเทศของเราก็จะกลายเป็นศูนย์รวม เป็น Hub ของความชั่วร้ายทั้งหลายทั้งปวง เป็นที่รวมของคนไม่ซื่อสัตย์ คนไม่รับผิดชอบ คนไม่รักความเป็นธรรม คนไม่พอเพียง และคนที่ไม่ทำเพื่อส่วนรวม อีกทั้งการเจริญเติบโตด้วยตัวเลขทางเศรษฐกิจอย่างฉาบฉวยที่เราอยากได้ในระยะสั้น น่าจะเป็นกราฟที่สัมพันธ์และส่งเสริมกันกับอันดับของคอรัปชั่นให้วิ่งไปในทิศทางเดียวกัน หากเราไม่เร่งรีบแก้ไขในเรื่องของจริยธรรมเสียก่อน สิ่งที่ได้มาย่อมจะเป็นความเสื่อมสลายของสังคมในระยะอันใกล้นี้เช่นกัน

ที่โรงเรียน เราต่างไม่อยากได้ยินข่าวว่า มีนักเรียนเกเร โกงข้อสอบ ลอกการบ้าน ไม่ตั้งใจเรียน เสพยา สูบบุหรี่ พนันบอล ยกพวกตีกัน แม้แต่เรื่องการผิดระเบียบวินัยทั่วไป ที่เด็กๆ มาโรงเรียนสาย แต่งตัวผิดระเบียบ ใส่กระโปงสั้น ย้อมสีผม แก้ขากางเกง ไม่เข้าคิวตอนอาหารกลางวัน คุณครูปล่อยปละละเลย ไม่เอาจริงเอาจัง ไม่ใส่ใจ ครูเองก็ไม่เตรียมการสอน โรงเรียนไม่มีการอบรม ไม่มีการประเมินผล เปิดโรงเรียนมาจับแพะชนแกะ เจ้าของโรงเรียนเป็นแค่เจ้าของสถานที่ เห็นนักเรียนเป็นลูกค้า เห็นครูเป็นพนักงาน ครูเองก็เปิดสอนพิเศษ ขายข้อสอบ ขายใบปริญญาในมหาวิทยาลัยบางแห่ง สนใจแต่เรื่องรายได้และผลกำไร รับนักเรียนนักศึกษาคราวละมากๆ แต่กลับละเลยเรื่องคุณภาพของการเรียนการสอน ตลอดจนเรื่องของระเบียบวินัยและจริยธรรม นานเข้านักเรียนที่ดีก็ไม่อยากอยู่ พากันแยกย้ายไปเข้าโรงเรียนที่ดีกว่า

ผลที่ตามมาของโรงเรียนที่เหลวแหลกเช่นนี้ ก็จะมีแต่นักเรียนและครูที่ไม่ดีเพิ่มมากขึ้น เป็นแหล่งรวมของนักเรียนที่ไม่ซื่อสัตย์ ไม่รับผิดชอบที่ถูกให้ออกจากโรงเรียนอื่นๆ และเป็นแหล่งรวมของครูที่ไม่พอเพียง ไม่มีความเป็นธรรม ไม่มีจิตสำนึกของการทำเพื่อส่วนรวมเป็นที่ตั้ง

ที่บริษัท เราต่างก็ไม่อยากพบเห็นพนักงานที่ไม่รับผิดชอบ ส่งงานไม่ทัน กระทบต่อเพื่อนร่วมงานในหน่วยอื่น พนักงานที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อตนเองและต่อเพื่อนร่วมงาน มาทำงานสายเป็นประจำ แก้ไขเวลาเข้างาน ขาด ลา บ่อยเป็นปัญหาต่อผลงานของทั้งฝ่าย หัวหน้าฝ่ายไม่รับผิดชอบดูแลพนักงานปล่อยปละละเลย เป็นตัวอย่างของการเข้างานสายอยู่เนืองๆ ผู้จัดการขี้เกรงใจ กลัวลูกน้องไม่รักไม่กล้าว่ากล่าวตักเตือน ปล่อยให้ความไม่เป็นธรรมเกิดขึ้น พนักงานบางคนแอบใช้เวลางานทำกิจการขายตรง เปิดเว็บไซต์ขายของ พนักงานจัดซื้อจัดจ้างที่ไม่พอเพียง ชักเปอร์เซ็นต์ รู้กันกับคู่ค้าในทุกกรณี บวกราคาซื้อราคาว่าจ้างเพิ่มเติม หรือแม้แต่การขโมยสินค้าออกไปจำหน่าย ผู้บริหารไม่เอาใจใส่ในหน้าที่ที่ต้องกำกับดูแล ใช้เวลาส่วนใหญ่กับหุ้นที่เป็นผลประโยชน์ของตนเอง เปิดกิจการทับซ้อนที่มีส่วนได้เข้าตนเอง ด้วยความไม่พอเพียง จึงไม่ซื่อสัตย์ต่อตนเองต่อพนักงานและผู้ถือหุ้น ด้วยความหย่อนยานของกฎระเบียบ การสรรหา ประเมินผล และตรวจสอบภายใน ตลอดจนบรรยากาศที่แวดล้อมไปสิ่งเลวร้าย รังแต่จะผลักดันให้คนดีเปลี่ยนแปลงไปเอาอย่างคนไม่ดี หรือไม่ก็ท้อใจหนีห่างออกจากบริษัทไป และกลับจะเป็นแหล่งสะสมของผู้คนที่ขาดจริยธรรมให้มาอยู่รวมกันมากขึ้น

ในสังคม เราต่างก็ไม่อยากพบเห็นผู้คนที่ไม่ยอมต่อแถวเข้าคิว ยืนขวางบันไดเลื่อน แย่งกันเข้ารถไฟฟ้า ขึ้นรถเมล์ เข้าลิฟท์ ทั้งๆที่ คนข้างในยังไม่ได้ออกมา ผู้คนตามบ้านยังไม่รู้จักแยกขยะ ถุงพลาสติกกล่องโฟมก็ยังใช้กันอยู่ทุกวัน ทิ้งขยะออกนอกรถ ขับรถตัดแถวแทรกแถว ฝ่าไฟแดง รถมอเตอร์ไซค์ไม่หยุดที่ไฟแดง ขับรถแข่งกันส่งเสียงรบกวน ตำรวจตั้งด่านรีดไถ รับเงินแทนที่จะให้ใบสั่ง

วัดกลายเป็นแหล่งกบดานของผู้กระทำความผิด ติดยา พระสงฆ์ขีดเส้นจับจองพื้นที่ รับบาตรแบบเวียนเทียน ข้าราชการดื่มเหล้าตอนเที่ยง เข้างานสายออกงานเร็ว ผู้คนทุกวงการใช้เส้นสายเงินทองในการทำงาน เร่งงานของตนเองให้ได้ก่อน ร่ำรวยจากสัมปทานที่ใช้ทุกวิถีทางให้ได้มา ทำการค้าเอาเปรียบผู้อื่น ใช้อำนาจให้ได้สิทธิ ตำแหน่ง อำนาจและเงินตราต่างๆ อีกมากมาย กระทั่งผู้คนที่พยายามจะทำความดียังท้อแท้ เห็นคนทำชั่วได้ดี หากไม่ขับรถแซงหน้าบ้างก็คงไม่ได้ไป พ่อแม่บางคนมีความกังวลไม่อยากสอนให้ลูกเป็นคนดีเกินไป กลัวจะอยู่ในสังคมไม่ได้ ไม่ทันคน ไม่ทันกิน ผู้คนที่มีความดีเป็นที่ตั้งเริ่มกังวลกับสังคมแบบนี้ หลายคนย้ายไปอยู่ประเทศอื่น ชาวต่างชาติที่มาลงทุนมาอยู่เมืองไทย พวกที่มีจริยธรรมทางธุรกิจสูง  Business Ethic รับไม่ได้กับระเบียบของสังคมและความคดโกงของการแข่งขันทางการค้าที่ไม่เป็นธรรม เริ่มทยอยย้ายฐานการลงทุนไปอยู่ประเทศอื่น กลับกันชาวต่างชาติที่ร่ำรวยมีอิทธิพล ระดับโลก Business Tycoon มองเห็นจุดอ่อนของเราเป็นโอกาส ในการเข้ามาให้ใต้โต๊ะบนโต๊ะ ได้สิทธิพิเศษ อนุมัติกันง่ายๆ นำทุนใหญ่มหาศาลมาลงทุนแบบผูกขาดมาเอาเปรียบแข่งกับพวกฉ้อฉลด้วยกันในสังคม ด้วยกฎระเบียบที่หย่อนยานไม่สามารถบังคับใช้ได้จริง พวกอาชญากรระดับโลก พวกทำธุรกิจผิดกฎหมาย  Organized Crime  ต่างก็เห็นบ้านเราเป็นแหล่งกบดานเป็นที่ปลอดภัย ความ คาดหวังที่อยากจะเห็นอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจก็คงจะได้มาพร้อมๆ กับความเสื่อมทางจริยธรรมของสังคม

ปี พ.ศ. 2554 นี้ เราถูกจัดอยู่ในอันดับที่ 80 ตกจากอันดับที่ 78 เมื่อปีกลาย คะแนนเต็ม 10 สอบตกได้มาแค่ 3.4  ดวงวิญญาณของคุณชาญชัย จารุวัสตร์ และคุณดุสิต นนทะนาคร ที่จากพวกเราไปคงอยากจะอ้อนวอนให้ภาครัฐลุกขึ้นมาเป็นตัวตั้งตัวตีเอาจริงเอาจังในเรื่องจริยธรรมของสังคมเป็นอันดับแรก ไม่ปล่อยให้เป็นเพียงหน้าที่ของภาคเอกชนอย่างสภาหอการค้าไทยที่ร่วมกับสมาคมต่างๆ จากภาคเอกชน หรือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของกรุงเทพมหานครฯ เท่านั้นที่จัดโครงการโรงเรียนสีขาว หลักสูตร “โตไปไม่โกง” ร่วมกับนิด้าและองค์กรเพื่อความโปร่งใสในประเทศไทย  http://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&v=kyeVah3ES4g&NR=1

สำหรับเราๆ ท่านๆ วันนี้ขอให้เลิกคิดสักทีกับวลีที่ว่า “ทำไมคนอื่นทำได้”  “ทำไมไม่ไปว่าคนอื่นก่อน” และ “ใครๆเขาก็ทำกัน”